درون نگری و برون نگری از گذرگاه اشعار عاشقانه +تصویر

مهدی آخرتی در صد و سومین جلسه نقد شعر حوزه هنری خراسان رضوی گفت: جسارت می‌خواهد در عصر فضای مجازی کتاب چاپ کردن! «روبه زخم» مجموعه خوبی است. اشعار خانم گریزپا از قدیم یک لحن صمیمی داشت ــ این را بدانیم البته که لحن صمیمی با زبان ساده متفاوت است و نباید این دو را یکی بگیریم. زبانش هم ساده است نسبتا، اما لحن صمیمی به آهنگ برمی گردد و به کلمات و نوع استفاده از کلمات. این لحن صمیمی مزایایی هم دارد: انتقال عاطفه در لحن صمیمی به مراتب بیشتر است. عاطفه از هر دستی، رقت قلب، خشم، کینه و.


تصاویری که ــ به ویژه ــ به واسطه مجاز و تشبیه در اشعار ساخته شده است تصاویر خوبی است که نشان می‌دهد شاعرْ شاعر پخته‌ای است. هرچند بخش زیادی از این اشعار متعلق به سال‌های گذشته است، به هر حال ما کتاب را نقد می‌کنیم.


همچنین، این اشعار را ازمنظر موسیقایی می‌توان بررسی کرد. بااینکه شعر سپید نیست و تقریبا بینابین شعر سپید و موج نوست، ازمنظر موسیقایی و فرم، غنی است. بااینکه از موسیقی بیرونی و کناری خیلی بهره نمی‌برد ــ موسیقی بیرونی که طبیعتا در شعر موج نو استفاده نمی‌شودــ ازمنظر موسیقی معنوی، کتابْ کتاب کم ایرادی است. دایره لغات شاعر محدود نبوده. این خودش یک نکته مثبت است.
مضامین عاشقانه عریان نیست، سانتیمانتال نیست؛ یعنی زهرا گریزپا به مفهوم عاشقانه این گونه نگاه نکرده است که یک عاشقی صرف را بیان کند؛ اکثرا، از درگاه مفاهیم عاشقانه یا به درون نگری رسیده یا به مفاهیم اجتماعی. معمولا، وقتی تصاویر عاشقانه زیاد است و اشعار به طرف عاشقی صرف می‌رود، خیلی سانتیمانتال می‌شود و تک بعدی. در این مجموعه، اما اشعار عاشقانه به سمت و سوی دیگر می‌رود. تأویل‌ها و معنا‌های متعدد یا همان دایره تأویل گسترده هم یکی دیگر از نقاط قوت کتاب است.


یک نکته فقط وجود دارد که البته درباره این کتاب و این اثر نیست و درباره همه ما بچه‌هایی که این سال‌ها شعر آزاد کار کرده ایم تقریبا مصداق داشته ــ یک عده کم کم از آن داستان بیرون آمدیم و یک عده نه. شعر خانم گریزپا، مثل شعر خیلی از ما، تحت تأثیر شعر ترجمه است، چیزی که از شمس لنگرودی شروع می‌شود، رضا بروسان در نسل قبل از ما آن را ادامه می‌دهد و بعد هم به وسیله شاعران دیگر ادامه پیدا می‌کند.